Naar Amed

Na een lekker ontbijt was het tijd om met spijt afscheid te nemen van onze zalige Beach cabins. Een korte, maar chaotische rit bracht ons naar de haven waar we het laatste stuk moesten te voet afleggen omdat alle verkeer vast stond. Zelfs met onze koffers konden we nauwelijks tussen de auto's door. Onvoorstelbaar!  Stipt op tijd vertrok de boot richting Bali, en een half uurtje later stonden we alweer aan land. 

Hier moesten we op zoek naar de chauffeur, die mijn nonkel die in Amed woont, had gestuurd. Het was de grootste en breedste Balinees had hij gezegd, en dat was ook zo. We hadden er onmiddellijk een bodyguard bij ook.  Na een ritje van 2 1/2  uur kwamen we aan bij mijn "uncle Reggie".  Ik had deze mens nog maar 2 keer in mijn leven gezien maar toch deed het me wat om hem nog eens terug te zien.  Hij zag er enorm schril en mager uit, maar toch zag je zijn levenslust en zin in avontuur die hij al zijn hele leven heeft gehad. Deze mens heeft vrijheid nodig, zo weinig mogelijk regels en leeft van dag tot dag. Vandaag leeft hij hier in Bali en heeft een verhuurbedrijfje van scooters en is mede eigenaar van "The Green lemon bar", morgen kan hij weg zijn, alles achterlaten en zijn leven verderzetten op een totaal andere plek op de wereld. 

In de late namiddag zijn we dan naar onze villa gegaan die we geboekt hadden en waar we over de baai van "Lipah beach" keken. 

Gisteren zijn we  smorgens gaan snorkelen hier tegenover en stonden versteld van de prachtige vissen en koralen die hier te zien waren en paar meter in zee. Toen we enige tijd later aan het eten waren in een warung langs het strand gingen de hemelsluizen open. Gelukkig zaten we overdekt en werden we verwend met mooie live muziek van een echt keigoede zanger. 

's Avonds hadden we afgesproken in de "Green lemon bar" van uncle Reggie. Echt wel een gezellige bar op de mooiste plaats van Amed.  Het was een gezellige avond waarbij Reggie en zijn vrouw Sue echt blij waren om ons nog eens te zien. In vele van zijn verhalen herkende ik trekken van mezelf alhoewel ik eigenlijk zijn tegenpool ben.  Ik, al mijn hele leven trouw en plichtsbewust de wetten en regels van defensie volgend, hij, een ongeleid projectiel die overal lak aan heeft. Het verschil kan niet groter zijn, alhoewel de zin in avontuur ook bij mij in het bloed zit.  Tussen de verhalen door kwam er ook nog een boot met vissers aan die met man en macht op het strand getrokken werd. Mannen, vrouwen en kinderen, iedereen hielp zodat de 2,5 ton zware boot op het strand geduwd geraakt. Na een heerlijke "Fish curry" en een paar drankjes zijn we dan teruggekeerd naar ons huis verderop.